Thursday, July 1, 2010

మర్మం

రాలే పువ్వు
రహస్యపు కన్నీరు...

కరిగిపోయే మేఘం
చివరి సూక్తుల చినుకులు...

వలసపోయే కిరణం
చీకటి గుసగుసలు...

అర్థం కానివో
అర్థం లేనివో
నిదుర జారేవేళ
నా గుండె చప్పుళ్ళు.
Posted by at
Labels:

4 comments:

  1. padma4245July 1, 2010 at 11:05 AM

    nice.....

    ReplyDelete
  2. అశోక్ పాపాయిJuly 2, 2010 at 1:31 AM

    చాల బాగుంది మీ కవిత

    ReplyDelete
  3. ప్రణీత స్వాతిJuly 3, 2010 at 11:48 AM

    అలతి అలతి పదాల్లో అందమైన భావం..అద్భుతం.

    మీ బ్లాగ్ టెంప్లేట్ చాలా బాగుందండీ..పైన వున్న ఫోటో కూడా అద్భుతంగా వుంది..మీ కవిత లాగే.

    ReplyDelete
  4. కొండముది సాయికిరణ్ కుమార్August 3, 2010 at 9:34 PM

    Super.

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)