చీకటి...చీకటి...
మండుటెండలో
సైతం
మనసు
ఖాళీల్లో నిండిపోయిన చీకటి.
పొద్దు
వాలినా
ఒక తేడా తెలీని తనంలోంచి
నిర్నిద్రతో
క్షణాలన్నీ
నిస్సహాయంగా మండిపోయాక
నిరాశగా
పడున్న
చందమామ
పుస్తకంలోంచి
ఏ వన దేవతో దయ
తలచి వస్తుంది.
నొప్పి
కళ్ళలో
ఓ కలను పిండి
తన చేత్తో కళ్ళు మూస్తుంది.
చీకట్లను
చేదుకుంటూ
పొగ బండి దూసుకుంటూ పోతుంది.
ఎదురుగా
...
ఆకాశమంతా
పరుచుకున్న చంద్ర బింబం
ప్రతి
దిక్కులోనూ ప్రతిఫలిస్తూ
దోచుకోలేనంత
వెన్నెల ...
సుడిగుండంలా
ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసాక
సాయం
చెయ్యలేనని
భాష చేతులెత్తేసాక
చేసేందుకేముంటుంది
!
కవిత్వీకరించాలనే
అలోచనలన్నీ
ఒలిచిపారేసి
ఒక్కసారి
ఆ వెన్నెల సముద్రంలో
నాలోని నన్ను
కడిగేసుకోవడం
తప్ప!
No comments:
Post a Comment