మరొక్కసారి ..

చినుకై రాలిన మేఘాన్ని
ఆకాశం తిరిగి పొందినట్టు

కోల్పోయిన ఆత్మీయుల్ని
మనిషి పొందగలిగితే
ఎంత బాగుండును !!

మరచిపోయిన దారుల్లో
నది తిరిగి ప్రవహించినట్టు

గతకాలపు గుంటలోకి
వర్తమానాన్ని మళ్ళించగలిగితే
ఎంత బాగుండును !!

ఈ తీరం
ఇష్టంగా చేరిన గమ్యమే అయినా
అసంతృప్తితో జారిపోతున్న
ప్రతి క్షణమూ
సిగ్గుపడేలా

బాల్యాన్ని చూపించనూ !

వినాయక చవితి నాడు వచ్చిన కొత్త అతిథి

ఈ సారి గణేష్ చతుర్థి కి మా ఇంటికి వచ్చిన కొత్త అతిథిని చూడండి. మాతో పాటు బుధ్ధిగా కూచుంది అందాల డుంబో.

డుంబో గారి గురించి తెలీని వారికి , ఇది 1950 లో వచ్చిన డిస్నీ యానిమేషన్. అద్భుతమైన కేరెక్టర్. నాకెంతో ఇష్టం. :-) 

డుంబో అల్లరి చూడాలంటే ఈ లింక్ చూడండి.


http://www.youtube.com/watch?v=vviPULYfqpE

భీష్మ ...

నిన్న మధ్యాహ్నం ఎమీ తోచక ఛానెల్స్ మారుస్తుంటే, వెంకటేశ్వరా భక్తి ఛానల్ లో, పాత సినిమా భీష్మ వచ్చింది.   

ఒక పాత పౌరాణిక సినిమా చూసి చాలా కాలం అయిందని చూస్తే అప్పుడు గుర్తొచ్చింది.

చాలా చిన్నప్పుడు ఈ సినిమాకి మేమంతా మా బామ్మగారితో కలిసి వెళ్ళాం. అప్పట్లో ఈ సినిమా చూడటానికి ముందే మా బామ్మగారి ఒళ్ళో కూర్చుని చాలా పురాణగాధలు వినేశాం. భీష్ముడు, అంబ, అంబిక, అంబాలిక ల కధలు కూడా. సినిమాలో బామ్మగారి పక్కన కూర్చుని ఇంతకు ముందు ఆవిడ ద్వారా విన్న కధే తెరపైన చూడటంలో అదో ఆనందం.

ఈ సినిమాలో "మహా దేవ శంభో .." అన్న పాట చిన్నప్పుడు పాడుకుంటూ ఉండేదాన్ని. నిన్న మళ్ళా అంబ శివుడిని గూర్చి తప్పసు చేసే ఘట్టం, ఈ పాటా చూస్తే కళ్ళ ముందు ఛానెల్ లో సాగుతున్న సినిమా కన్నా ఎప్పుడో ఇరవయ్యేళ్ళకు పూర్వమే బామ్మగారి ఒళ్ళో కూచుని ఈ కధ విన్న అనుభూతే మళ్ళా గుర్తొచ్చింది.

ఎంతయినా బాల్యం మొత్తం లో ఇలా తాతయ్యగారితోనూ, బామ్మగారితోను గడిపిన కాలం అమృతతుల్యం కదూ . 
 
నిన్న సినిమా పూర్తవుతూనే మహాదేవ శంభో పాట డౌన్లోడ్ చేసేసాను. ట్యూన్ కోసం కన్నా ఇది బామ్మగారితో కలిసి చూసిన పౌరాణిక సినిమాలోని పాట కదా అని వినడంలోనే ఎక్కువ ఆనందం కలుగుతోంది నాకు.   

సీతాకోక చిలుక

మేఘం మనసారా నవ్వింది.

చిరు చీకట్లు కమ్ముకుంటుండగా పరుగు పరుగున వచ్చి ఆఫిసు బస్సులో కూచున్నాక, సెల్లు లో ఇళయరాజా మెలొడీ వింటూ కళ్ళు మూసుకున్నాను. రెండు క్షణాల్లోనే అనుకోని అతిధిలా మట్టి పరిమళం పలకరించింది. ఆశ్చర్యంగా కళ్ళుతెరిచి చూస్తే ఇంకేముంది? బస్సు అద్దాలమీద కేరింతలు కొడుతూ చినుకులు చిందులేస్తున్నాయి. 
 
ఎక్కడో మనసులో రేగుతున్న ఎదో అలజడి మనసులోనే కరిగిపోయింది. మనసారా మేఘం నవ్విన సవ్వడికి అలసటంతా ఎగిరిపోయింది.

దశాబ్దాలుగా వర్షాన్ని చుస్తున్నా, ప్రతిసారీ వర్షం కొత్తగానే ఉంటుంది కదూ ... :-)

మనసు వాకిట

ఇంతసేపూ

నాకు నేనే వినిపించని
కంప్యూటర్ బాహుబంధాల్లోంచి
వెలుపలకి వచ్చేసరికి

ఎంతసేపుగా
తలుపు తడుతోందో
జడివాన

చెక్కిలి చట్టుక్కున
ముద్దాడుతూ
దూసుకొచ్చింది.

ఇక మనసంతా సందడి.

మనసుకీ కొంచం సమయం వెచ్చించండి.

ఉరుకుల పరుగుల జీవితం. సిటీ లో ఉంటే మరీనూ. ముఖ్యమైన పనులు చెయ్యడానికి కూడా సమయం చాలని పరిస్థితి. ఎంత బిజీ అయినా మనలో ఒక మనసుంది కదండీ. అది సంతోషంగా ఉంటేనే మనమూ సంతోషంగా పనులు చేసుకునేది. కదా ...


ఏ వయసు వాళ్ళయినా, ఉద్యోగం చేసేవాళ్ళయినా, ఇంటిపట్టున ఉండేవాళ్ళయినా ఎవ్వరైనా ప్రతి రోజూ కాసేపు మీ మనసుకి కొంచం మీ సమయం ఇవ్వండి. కాసేపు స్థిమితంగా కూర్చుని, దేనిగురించీ అలోచించకుండా మీ శ్వాస ని గమనిస్తూ మీ మనసునీ తద్వారా శరీరాన్నీ శాంతపరచండి. సింపుల్ .. మీ వయస్సు ఎంతో అన్ని నిముషాలయినా రోజూ ఎదో ఒక సమయంలో ఇలా చేసి చూడండి. కొత్తలో ఏ అలోచనలూ లేకుండా కూర్చునేది కష్టం అనిపించొచ్చు. సెకెన్ల వ్యవధి లోనే మళ్ళా వేరే అలోచన మనసులోకి వచ్చెయ్యొచ్చు. అయినా మళ్ళా దాన్ని దారిలోకి తీసుకురండి. కాసేపు మెదడు, మనసు, శరీరం అన్నిటికీ విశ్రాంతి. ఇప్పుడే అలోచనలకూ తావులేదు అనుకుని ప్రయత్నించండి.

కూచునో లేక చాలా విశ్రాంతిగా పడుకునో ఇలా చేసి చూడంది. మీ మనసు ఎంత సంతోషపడుతుందో, ఆ కాస్త సమయం ఇచ్చినందుకే మీ మీద కృతఙ్ఞతతో నిండిపోయిన మనసు మీకెంత శక్తినిస్తుందో గమనించండి. ఆ తర్వాత ఏ పని చేసినా హాయిగా చెయ్యగలం. ప్రతిరోజు క్రమం తప్పకుండా ఈ అలవాటు చేసుకుంటే మీలో మీకే కొత్త శక్తి కనపడుతుంది.



అలా కూర్చోడం మా వల్ల కావట్లేదు అంటారా ? నిజంగా ప్రయత్నించాలి అనుకునేవాళ్ళకి కొన్ని చిట్కాలు.



1. రోజులో ఎదో ఒక సమయంలో కాసేపు పచ్చటి మొక్కలనో, పువ్వులనో గమనించండి. పూర్తిగా దృష్టి వాటిపైన పెట్టండి. ప్రకృతి అందాల్ని ఆశ్వాదించండి.



2. మీ ఇంటి మిద్దె పైకి వెళ్ళి నిర్మలమైన ఆకాశాన్ని చూడంది. చూస్తూనే మీ శ్వాసని గమనిస్తూ ఉండండి.



3. చల్లటి గాలి వీచినప్పుడో, ఏదైనా అందమైన చెట్టునో, పూలనో చూసినప్పుడో తనువారా , మనసారా వాటిని ఆస్వాదించండి.



ఇవన్నీ కూడా మనసుని తట్టిలేపే సాధనలు. ప్రయత్నించి చూడండి.

ఆక్టోపస్ బాబా ??

కొన్ని రోజులుగా వార్తల్లో దర్శనమిస్తున్న ఆక్టోపస్ బాబా ని చూశారా ?

ఇంగ్లాండ్ లో పుట్టిన ఈ ఆక్టోపస్ వయసు రెండేళ్ళు. ప్రస్థుతం జెర్మనీ లో సీ లైఫ్ ఎక్వేరియం లో రాచమర్యాదలు అందుకుంటోంది.



ఇంతవరకు ఆరు జెర్మన్ ఇంటర్నేషనల్ ఫుట్ బాల్ ఆటల్లో, ముందుగానే ఎవరు గెలుస్తారు అనే జోస్యం చెప్పేసిందిట.



ఆక్టోపస్ బాబా చేత ఇది చెప్పించడం కోసం జెర్మన్లు రెండు బాక్సులు అది ఉన్న ఎక్వేరియం లో పెడుతున్నారు. ఒక దాంట్లో జర్మన్ జాతీయ జెండా, మరొక దాంట్లో జెర్మన్ తో ఆడుతున్న దేశపు జెండా పెడుతున్నారు. ఈ బాబా కొంత సమయం తీసుకుని , రెండింట్లో ఒక బాక్సు మీద కూచుంటోందిట. ఆటలో ఖచ్చితంగా ఆక్టోపస్ ఏ దేశం పేరున్న బాక్సు మీద కూచుందో ఆ దేశమే గెలుస్తోంది.



ఎంత చిత్రం గా ఉంది కదూ …

ఎప్పుడూ గోల గోల గా విసుగెత్తించే వార్తా ఛానళ్ళలో ఈ ఆక్టోపస్ వార్త వింటుంటే, ఎడారిలో చిరుజల్లు కురిసినట్టు లేదూ ?



నాకయితే భలే సంబరం గా, ముచ్చటగా అనిపించింది ఈ ఆక్టోపస్ ని చూస్తే. చిన్నప్పుడు తతయ్యగారి దగ్గర కూచుని కథలు చెప్పించుకున్న రోజులు, చందమామ కథలు చదువుకున్న రోజులు వెనక్కి వచ్చినట్టు అనిపిస్తోంది. ఒక్కసారిగా ఆ అందమైన రోజుల్లోకి తిరిగి వెళ్ళిపోయిన అనుభూతి కలుగుతోంది ఒక రెండు మూడు రోజులుగా ఇంట్లో ఈ ఆక్టోపస్ గురించి మాట్లాడుకుంటుంటే.



ఎన్ని కథలు అల్లుకొవచ్చు కదూ ? ఒక మంచి చందమామ కథగా మలచుకోవచ్చు.



ఇంట్లో అందరం కలిసి మాట్లాడుకునేది కాసేపే అయినా, ఇలాటి ముచ్చటైన విషయాల కోసం వెచ్చించేది గుప్పెడు క్షణాలే అయినా మనసుకి instant energy ఇచ్చే ఇలాంటి విషయాలని మూటగట్టుకునే ఆ గుప్పెడు క్షణాల్లో ఎంత జీవం !!



ఈ వార్తలో నిజమున్నా లేకున్నా, వినడానికి మాత్రం మంచి కబురు కదూ...

మర్మం

రాలే పువ్వు
రహస్యపు కన్నీరు...

కరిగిపోయే మేఘం
చివరి సూక్తుల చినుకులు...

వలసపోయే కిరణం
చీకటి గుసగుసలు...

అర్థం కానివో
అర్థం లేనివో
నిదుర జారేవేళ
నా గుండె చప్పుళ్ళు.

My First Animation short

2007 లో సొంతంగా flash నేర్చుకుని చేసిన నా తొలి యనిమేషన్ short.
ఎంతో కష్టపడి నేర్చుకుని చేసిన తోలి short కాబట్టి quality excuse చేసెయ్యండి :-)

Watch Sun and the bud. animated video on aniboom

ఈ స్కెచ్ కూడా చిన్నప్పుడు వడ్డాదిపాపయ్యగారి పెయింటింగ్ చూసి వేసినదే.

రాధా కృష్ణులు

ఈ స్కెచ్ నా చిన్నప్పుడు వడ్డాదిపాపయ్యగారి పెయింటింగ్ ఒకటి చూసి వేసినది

మేఘానికి మరోవైపు

ఆకాశం తలుపు తెరిచేదాకా
హృదయ భారాన్ని మోస్తూ
సంచరిస్తూనే ఉంటాను...

కొన్ని కోట్ల అశ్రు బిందువుల
వేడి నిట్టూర్పులకి
కదిలిపోతున్న నన్ను చూసి

పిచ్చి నెమలి
పురివిప్పుకుంటోంది...

నా నీడ స్పర్శకే
చిక్కబడిన ప్రకృతి రంగులకోసం
వెర్రి గాలి గుబాళిస్తూ
సాగిపోతోంది.

ఎన్ని కవితా హృదయాలు
భావోద్వేగపు చూపుల
బాణాలు విసిరినా...
ఇప్పుడు
నా మది కాలువలో
కాగితం పడవలై తేలిపోతూంటాయి

ఎదురుచూపుల్లోనే కరిగిపోయే
నా వేదాంతి నవ్వుకి కూడా
పులకించిపోతూ పుడమి.

దారంతా పూలచెట్లు...

 ఎవరి ప్రేమ లేఖలకు
వ్రాసుకున్న తీపి జాబులో
ఈ చెట్టుకు ఒళ్ళంతా విచ్చుకున్న పూలు...

అలవోకగా వీచే
ఏ చిరుగాలికో
రాలిన పూలని
మురిపెంగా కావలించుకునే
పచ్చగడ్డి తీరు...

తుడిచిపారెయ్యకండి వీటిని...

రాలిన పూలు కూడా
ఇక్కడి గాజుబొమ్మల్లో
జీవాన్ని నింపుతున్నాయ్

ఈ దృశ్య పుష్పాలు చాలు...
అద్దాల మేడల్లో
అనంతమైన నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదిస్తూ
ఊపిరి జాడలు...

మరొక్కసారి ..

చినుకై రాలిన మేఘాన్ని
ఆకాశం తిరిగి పొందినట్టు

కోల్పోయిన ఆత్మీయుల్ని
మనిషి పొందగలిగితే
ఎంత బాగుండును !!

మరచిపోయిన దారుల్లో
నది తిరిగి ప్రవహించినట్టు

గతకాలపు గుంటలోకి
వర్తమానాన్ని మళ్ళించగలిగితే
ఎంత బాగుండును !!

ఈ తీరం
ఇష్టంగా చేరిన గమ్యమే అయినా
అసంతృప్తితో జారిపోతున్న
ప్రతి క్షణమూ
సిగ్గుపడేలా

బాల్యాన్ని చూపించనూ !

ఈ రోజు ...

తొలి మంచు నిశ్శబ్దం
శ్రావ్యంగా గుడి గంటలు.

చాలు ...
మనసు మేల్కొంది.

ఇక ఈ రోజు పేజీ
ఏ కాలుష్యానికి మసిబారినా

నీలపు రేయి చిక్కబడే వేళకి
వెన్నెల కడిగిన కవితలా
అలరించగలదు.

ఆకాశం ...

ఆకాశం గొప్ప
చిత్రకారిణి
తన మీద తనే
ఎన్ని చిత్రాలు గీసుకుంటుందో .

----

పగలంతా సూర్యుడినీ
రేయంతా చంద్రుడినీ
ఆడించి అలసిపోయే
ఆకాశానికి
అమావాస్య పూట మాత్రమే
సెలవిస్తాడు దేవుడు .
---

రాత్రి తన కొంగు కప్పి
చల్లగా జోకొడుతున్నా
నిద్రపోదు ఆకాశం.
చుక్కలన్నిటినీ పోగేసి
కబుర్లేసుకుంటుంది.

ముఖ్యమైన వాళ్ళకు

కొన్నిసార్లంతే ...

హృదయ స్పందనలోంచి పుట్టిన
భావాల సీతాకోక చిలుకల్ని
గుండెలోనే బంధించడం తప్ప
స్వేచ్చగా వదల్లేం...

దోసిట్లో పట్టుకున్న వాన నీరు
వేళ్ళ సందుల్లోంచి జారిపోయినా
ఆకాశపు కబుర్ల హాయి
అరచేతుల్లో ఇంకా చల్లగా ...

కురిసే వర్షాన్నీ
పెరిగే వెన్నెలనీ
ఆస్వాదించిన సమయం
వృధా అనుకుంటే
బ్రతకడం రానట్టే ...

ఒక్కో ఉదయం...

తూర్పు వికసించి
కలల పక్షులు ఎగిరిపోయినా

ఒక్కో ఉదయం...
ఏ పిట్టా వాలని చెట్టులా
నిస్తేజంగా

నా పని కొమ్మ చుట్టూ ఇంతమంది
ఆకుల్లా గల గల లాడుతున్నా

కదిలించే ఒక కిల కిల రావం కోసం
మనసు తపిస్తూ...

అణువణువూ పులకించి పుష్పించాలంటే
నీలిమబ్బు వలపుధార
నాకిప్పుడు కావాలి

రెక్కల సవ్వడి

రాత్రి నిశ్శబ్దంతో
మనసుని శ్రుతి చేస్తున్న వేళ


కొలనులో హంస
రెక్కలు విదిల్చిన సవ్వడి


పెదాలపై
తిరిగొచ్చిన పసితనం...


ఈ క్షణం
ఎంత హాయిగా శ్వాసించిందో ...